Een vrije donderdag. Wat doe je dan? Juist, wandelen! Tot het laatste moment wisten we niet welke route we wilden doen, maar uiteindelijk is de keuze gevallen op de NS-wandeling Elsterberg. Deze route stond al lang op ons lijstje, maar elke keer als we hem wilden lopen, waren er werkzaamheden aan het spoor. Vandaag niet, dus zagen we onze kans schoon.

We wilden om 9:15 op de trein stappen, zodat we om 11:21 konden starten in Rhenen. De NS was het daar niet mee eens, waardoor we om 9:30 in de trein zaten. Volgen de NS-planner zou dat betekenen dat we om 11:51 in Rhenen zouden zijn, maar we stapten toch om 11:21 uit in Rhenen. De overstap op Utrecht was krap, maar precies te doen. Dat scheelde een half uur wachten op Utrecht CS én we konden volgens plan starten.

De start van de route ging goed, maar toen we in het centrum van Rhenen waren, begon de chaos. De route werd aangegeven door stickers op verkeersborden, lantaarnpalen, elektriciteitskastjes, overal. Dat maakt het lastig zoeken en vooral de stickers die om de palen heen zaten, creëerden verwarring. Dan zat de pijlpunt net aan de andere kant van de paal en was die door de kromming niet te zien. Dachten wij weer dat we rechtdoor moesten, terwijl we af moesten slaan. Gelukkig hadden we de kaart ook open staan, dus we hadden het snel door als we verkeerd liepen.

Al snel lieten we Rhenen achter en stapten we het stadsbos in. Geen park met aangeharkte paden, maar een bos met échte bospaden in je stad, wat een luxe! Het stadsbos ging naadloos over in het vervolg van de Utrechtse Heuvelrug en we hadden er een lekker tempo in. Wel was de luchtvochtigheid erg hoog, waardoor we vaak stopten om te drinken. En omdat deze route veel bankjes biedt, zijn we geregeld gaan zitten om water te drinken.

Het grote voordeel van wandelen in augustus: de heide staat in bloei (oké, het bloeit dit jaar wat vroeg)! Laat deze route nou langs vele heidevelden lopen. Wat een prachtig gezicht elke keer om die paarse zee te zien afsteken tegen het groen van de bomen. Genietend van de natuur om ons heen (we zagen mestkevers, vlinders, kikkers, een hert en een hazelworm!), wandelden we ongemerkt de Elsterberg op. Na het hoogste punt te hebben bereikt, was het nagenoeg alleen maar omlaag lopen totdat we station Veenendaal-West zagen verschijnen.

De ondergrond op deze route is wisselend, maar voornamelijk bosgrond. Er zijn wat stukken met mul zand, gravel en asfalt, maar dat zijn steeds korte stukjes. Alleen in Rhenen en Veenendaal loopt je de hele tijd op bestrating.