Vandaag zijn we wat verder van huis gegaan om lekker te wandelen op de Veluwe. En aangezien we uiteindelijk het hele Veluwe Zwerfpad willen hebben gelopen, dachten we dat vandaag een mooi moment was om de eerste etappe te wandelen.

De route loopt van station Arnhem naar station Wolfheze, dus we parkeerden bij station Wolfheze en pakten daar de trein naar Arnhem. Een zeven minuten durende treinreis later, stonden we in Arnhem. Klaar om met de route te starten. Alleen moesten we uitgang Sonsbeekzijde nog vinden. Dat duurde even, de uitgang stond niet aangegeven in de centrale hal en was alleen te bereiken via de perrons. Wisten wij veel …

Toen kon de wandeling eindelijk starten. Het duurde niet lang voordat we het eerste park bereikten. Daar was het nog aardig druk, maar eenmaal verder het park in, kwamen we weinig mensen tegen. Eigenlijk was de hele route rustig, wat ons verbaasde. Het is immers zomervakantie en het was prachtig weer. Niet dat we het erg vonden, we lopen graag zonder anderen om ons heen.

De route was heerlijk afwisselend; bos, heide, weilanden en een leuk aantal bezienswaardigheden. Zo kwamen we langs (en over) meerdere landgoederen, de Airborn begraafplaats, grafheuvels, de 1000-jarige eik (die eigenlijk veel jonger is, nog steeds indrukwekkend, ondanks dat hij is omgevallen) en de Wodanseiken (450 jaar oude eiken).

Ook zijn we getrakteerd op een flink aantal beesten, groot en klein. Koeien, een ezel, een roodborst, mestkevers en Will had een intense ontmoeting met een bij. Helaas voor het bijtje kwam hij klem te zitten tussen Wills been en de tong van zijn schoen. Bijtje werd bang en prikte. En we weten allemaal wat dat betekende voor het bijtje. R.i.p. bijtje. Will daarentegen had meer geluk. De angel zat grotendeels vast in zijn sok. De prik was dus wel pijnlijk, maar na het verwijderen van de angel, was het al snel een stuk beter. In eerste instantie wat rood en gezwollen, maar na een half uur was dat allebei alweer weggetrokken.

Onze ontmoeting met de Schotse hooglanders was dit keer een spannende. Niet omdat zij zich agressief gedroegen, maar omdat ze zich volledig over de weg hadden uitgespreid en er dankzij braamstruiken geen makkelijk begaanbaar pad omheen was te vinden. Na even zoeken ontdekten we een plek waar de braamstruiken wat minder dichtbegroeid waren en daar hebben we ons doorheen gewurmd. De doorns van de braamstruiken werkten als klittenband en vooral Es moest meerdere malen haar kleren lospeuteren van de takken. Maar wat is een wandeling zonder een beetje avontuur?

Toen we het ecoduct overstaken, wisten we dat we niet heel ver meer hoefden. Al begonnen we ons op een gegeven moment wel af te vragen of we dat niet verkeerd hadden onthouden. We bleven maar in het bos lopen. Maar dat is het leuke van deze wandeling, je staat vanuit het bos pardoes naast het station van Wolfheze.

Wat een ontzettend geslaagde wandeling! We kijken uit naar de andere etappes van het Veluwe Zwerfpad.